نظریه ارزش کار ایده ای است که آدام اسمیت به آن اشاره کرد و کارل مارکس نیز از آن حمایت کرد. مطابق این نظریه ارزش یک کالا به زحمتی که برای آن گذاشته می شود بستگی دارد. اما مشکل این است که ارزش یک کالا نیز به تقاضا برای آن نیز بستگی دارد. به عنوان مثال ممکن است یک نیروی کار تلاش زیادی برای مونتاژ یک مدل از برج ایفل از مدادهای قدیمی انجام دهد، اما اگر کسی مایل به خرید آن نباشد، ارزش بازار کمی خواهد داشت. همین مساله در خصوص آثار هنری نیز قابل طرح است و قیمتی که برای آن پرداخت می‌شود بسیار بیشتر از زحمتی است که برای آن کشیده می‌شود.

برخی از تحلیلگران نظریه ارزش کار را به تمامی تجربیات و ساعات آموزش شخص نیز ربط می‌دهند. یک داستان جالب در این خصوص این است:

دستگاه یک کارخانه پارچه بافی خراب می‌شود. صاحب کارخانه یک استادکار تعمیر را فرا می‌خواند تا دستگاه را تعمیر کند. استاد پس از یک ربع بررسی با یک گچ روی بخشی از دستگاه یک ضربدر می زند و با چکش چند ضربه به آن محل از دستگاه می‌زند. دستگاه درست شده و شروع به کار می‌کند. استادکار فاکتوری به مبلغ 1500 دلار برای صاحب کارخانه می‌فرستد و صاحب کارخانه با دیدن فاکتور عصبانی می‌شود و می‌گوید مگر چه زحمتی کشیدی و از استادکار می‌خواهد که ریز جزییات هزینه را بنویسد. استادکار فاکتور را اینگونه اصلاح می‌کند:

۱- قیمت گچ نیم دلار

2- قیمت ضربه چکش نیم دلار

3- قیمت سالها تجربه که بدانم کجا ضربه بزنیم 1499 دلار

متن یک خاطره در مورد نظریه ارزش کار را مطالعه فرمایید