رتبه بندی اعتباری همان اندازه گیری ریسک است. اندازه گیری ریسک یک ابزار مالی یا یک موسسه یا یک شرکت یا یک کشور است، که توسط یک آژانس رتبه بندی (مانند استاندارد اند پورز، مودی و فیچ) ارایه شده است. این موسسات رتبه اعتباری ابزارهای بدهی را نیز اندازه می‌گیرند، زمانی که ریسک یک ابزار بدهی کمتر باشد، وام گیرنده باید نرخ بهره کمتری بپردازد و نرخ بازگشت سرمایه پایین تری دارد. رتبه‌ های پایین‌تر از یک سطح معین به عنوان پرخطر در نظر گرفته می‌شوند. در این حالت احتمال نکول آنها بالاست. به عنوان مثال معمولا اوراق قرضه بهترین رتبه اعتباری را دارند.

آژانس‌های رتبه‌بندی در طول بحران مالی سال 2008 و زمانی که این موسسات برای ابزارهای مالی که بنیان بحران را ایجاد کرد ه‌ بودند رتبه بالایی دادند، مورد انتقاد شدید قرار گرفتند.

اصولا رتبه اعتباری یک ابزار یا یک موسسه یا یک شرکت نمی‌تواند از رتبه اعتباری کشوری که در آن قراردارد بالاتر باشد. رتبه های اعتباری معمولا در دو مدل کوتاه مدت و بلندمدت ارایه می‌شود.